andere indruk

anoniem

10-01-2005 22:15

Hey,
weet je wat ik zo raar vind, mensen die mij niet goed kennen of mij op bepaalde momenten zien (bijvoorbeeld standaard tijdstip in de week) krijgen altijd een heel ‘brave’ indruk van mij.
Zo vinden mensen mij vaak heel rustig overkomen. Soms geloven zij ook niet dat ik adhd heb. Er word snel over heen gepraat, of er word gezegd dat ik heel rustig ben of overkom.
Ook geloven mensen niet dat het slecht gaat op school, wat betreft cijfers. Dan denken ze dat ik me aanstel of dat zeg om een soort van aandacht te vragen. Terwijl ik er niet over begin, maar het me meestal gevraagd word… (Ik wilde dat docenten ook eens een nerd in mij zagen… :p)
Ik zit hier natuurlijk totaal niet mee, behalve dat het soms lastig is dat mensen mij niet geloven of zeggen dat ik dat zeg om aandacht te trekken.
Ik vraag me alleen af of anderen dit ook hebben?
Ik weet verder ook niet hoe dit komt, misschien omdat ik af en toe wel eens verlegen kan zijn? (lees: af en toe! )
Ben benieuwd…
groetjes, anoniem
ps: weer eens een wat luchtiger onderwerp is ook wel eens leuk, maar bedoel dit natuurlijk niet negatief tegenover andere problemen oid…
Albert

11-01-2005 09:47

Hai Anoniem,
Wat jij zegt is voor mij heel herkenbaar hoor.
Mensen begrijpen het van mij ook niet, ze zeggen dan, maar je bent altijd zo rustig.
Dat lijkt dan misschien ook zo, maar van binnen ben ik soms net een vulkaan.
Ik denk dat ik dat in de loop der jaren goed heb leren camoufleren.
Ik was ook altijd heel introvert en raakte daar door gefrustreerd, maar sinds ik Ritalin gebruik, kan ik me gemakkelijker en beter uiten waardoor ik dus van binnen ook rustiger wordt.
Ook het leggen van contacten heb ik geen moeite meer mee, terwijl ik vroeger mensen maar uit de weg liep, omdat ik bang was de verkeerde dingen te zeggen en zo.
Maar ja hoe dan ook, de ADHD blijft en daar moeten anderen maar mee leren leven.
Dat doe ik al 49 jaar, hebben ze daar moeite mee, jammer dan, voor hen.
Groetjes, Albert.
Sarah

11-01-2005 09:52

Hoi anoniem,
Ik herken je verhaal niet bij mezelf maar wel bij mijn zoontje (9 jaar). Vele mensen zijn verbaasd wanneer ze horen dat hij adhd heeft. En voordat het etiket was gevallen kreeg hij ook vaak op school te horen dat hij gewoon lui was. En dat hij gewoon meer zijn best moest doen. En waarom hij het ene moment wel goed mee kon werken en het andere moment weer niet? Deed hij het er soms om?? Hij kon met gymen en computeren zich toch wel goed concentreren??? Ik merkte als moeder dat ik het heel erg vond dat er in het begin zoveel onbegrip was bij 1 jufvrouw. En in jouw situatie lijkt het mij best moeilijk om daar iedere keer maar weer boven te gaan staan en je daar niets van aan te trekken. Doet het je echt niets? Of is het een overlevingsmechanisme? Ik ben ook heel benieuwd hoe mijn zoon daar later zelf mee zal omgaan. Mijn zoon heeft vorig jaar echt zijn motivatie verloren omdat hij totaal niet meer mee kon komen in de klas(en dat terwijl hij zeer slim is) en dat alles in combinatie met een invaljuf die hem dus totaal niet begreep. Gevolg: een zeer gedemotiveerd en ongelukkig kind!!
Ik ben ook benieuwd hoe je er nu zelf mee omgaat. Wat helpt jouw? En heb je tips?
Groetjes Sarah!
maggie

11-01-2005 10:15

tja ken het ook lol! ach ja ze komen je vanzelf een x drukker tegen en trouwens dit betekent ook dat je er goed mee om kan gaan als je dat niet gekund had hadden ze er ws gelijk doorheen geprikt dus go for it!
groetjes maggie
mas

11-01-2005 19:13

Ook van mij denken ze het niet, ik ben immers alleen van binnen druk sinds ik ongeveer 24 jaar was. Ik ben ook heel opgeruimd, alleen in mijn hoofd is het een chaos.
groetjes van mas;)
ps: ik stoor me dus ook aan mensen die opmerkingen maken over drukke mensen, zo van…die heeft zeker adhd….Wat een onzin denk ik dan, adhd is mÃƒÂ©ÃƒÂ©r dan druk zijn aan de buitenkant!

andere indruk

anoniem

Albert

Sarah

maggie

mas