Wanneer medicatie

  • M@ria

    Oh , maar ik ben er van overtuigd dat dat nog wel gaat komen hoor.

    Ik ken genoeg mensen die achteraf niet blij waren met medicatie, en het lijkt me stug dat die hier niet komen.

    Maar een feit blijft, dat de meeste kinderen zienderogend op knappen na medicatie, en dat dus de meerderheid van de ouders positief is.

  • Albert

    Behaalde resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.

    Een positieve instelling wel.

    Zo heeft iedere mening zijn waarde, maar de meeste waarde heeft de mens die er om vraagt en dat is te waardevol om er aan voorbij te gaan.

    Groetjes, Albert.

  • adhd moeder

    Hoi chappy,

    Sorry je hebt helemaal gelijk, ik ben het vergeten om het er bij te vermelden.

    Inderdaad de ritalin is nu niet meer voldoende.

    Mogelijk dat hij nu pdd-nos als diagnose erbij krijgt.

    Wij moeten nog een lange weg bewandelen eer we die zekerheid zullen krijgen.

    Om het verhaal even duidelijk te maken is heeft hij nu naast ritalin ook risperdal gekregen.

    Het is zeker niet mijn bedoeling geweest om hier reclame te gaan lopen maken over ritalin, maar tot een paar maanden geleden ging het goed.

    Ja en dat het nu slechter gaat licht niet aan de ritalin.

    Het is een kind wat nogal veel heeft mee gemaakt in zijn jeugd, en dit kan mogelijker was ook de oorzaak zijn.

    Zoals ik al zij pdd-nos komt ook om de hoek kijken.

    Hoop dat het verhaal bij deze wel compleet is.

    En ik ben gewoon de enige echte adhd moeder hoor. hahahah

    Groetjes adhd moeder

  • Chappy

    Hoi,

    Bedankt voor de aanvulling. Ikzelf heb geen ervaring met Ritalin, maar maak me gewoon grote zorgen over het voorschrijven hiervan. Ik heb echter sterk het gevoel (nadat ik 2 mensen in mijn omgeving op bezoek heb zien gaan bij een psychiater) dat het voorschrijven van medicijnen een specialiteit is van de psychiater. Sterker nog, er worden gewoon gelijk medicijnen voorgeschreven (en de therapie bestaat dan vervolgens uit het luisteren naar de patient, zonder verdere adviezen te geven). De bijwerkingen van de voorgeschreven medicijnen worden vervolgens “verholpen” door het voorschrijven van nieuwe medicijnen. En daar maak ik mij grote zorgen over. Want wie weet dan nog wat de oorzaak is van de verandering van het gedrag?

    Ik lees veel mee op deze pagina en regelmatig kreeg ik bijna het gevoel dat ik mijn kind te kort zou doen door het geen ritalin te geven. Ik wil hiermee aangeven dat het soms als een soort wondermiddel wordt besproken. Dat vind ik erg gevaarlijk, want samen met mij zijn er meerdere mensen die wellicht in verwarring worden gebracht. Ik kan me dan ook helemaal vinden in de reactie van Helga. De “tegenstanders” van Ritalin waren wellicht weleens kort door de bocht, maar het zorgden wel voor evenwicht. En laten we met z'n allen ook niet vergeten dat er ook kinderen ritalin krijgen die wellicht gedragsproblemen vertonen door de gezinssituatie of andere omstandigheden. De ouders worden altijd geloofd.

    Groetjes,

    Chappy

  • adhd-algemeen.pagina.nl

    hoi Chappy ,

    Als eerste optie denk ik om te bekijken hoe je kind lichamelijk in elkaar steekt , enz.Daarna gedegen onderzoeken , psychologische , psychiatrische ., orthopedagoog en gezinsonderzoek .

    Die weg zou je moeten bewandelen .

    Als je kind een diagnose heeft kun je ook een verzoek indienen bij de hulpinstantie,s , zoals pgb , rugzakje , enz .

    Ik ben het met je eens dat ritalin geen snoepgoed is , maar ik heb niet het gevoel dat het medicijn hier word aangeprezen als het nieuwe wondermiddel , want als de ouders voor iets anders konden kiezen dan deden ze dat meteen denk ik .

    Mijn kind heeft inmiddels de leeftijd dat hij zelf kiest om te slikken of niet , dat maakt in deze de weg voor mij als ouder makkelijker en tot zijn tiende had ik nog nooit van ritalin gehoord . ook dan is de situatie wat dat betreft makkelijker . gr Bernadette

  • seetje

    hoi.Zo de heerlijke vakantie zit erop.Weer naar school.Tydens de vakantie heb ik mijn kind geen ritalin gegeven. Hij kan dan wel eens wat woest reageren en wiebelen. Maar het is heerlijk zo.Op school is het een ander verhaal .Hij kan het allemaal niet behappen. En dan helpt de ritalin wel.Alleen ik wil het niet.Wij zijn begonnen met visolie en enkele andere zuursupplementen. Maar ik durf mijn kind niet zonder de ritalin van huis te latengaan. Hij heeft nu eindelijk acceptatie van de andere kinderen .En twee hechte vriendinnen. Wij hebben een tijdje terug even de ritalin moeten stoppen. En gelijk was er veel wrijving en onbegrip van de ander kinderen. Mijn kind staat niet echt stevig in zijn schoenen . En is daardoor al snel het slachtoffer van vele pesterijen. Dit heeft er mede mee te maken dat mijn kind ook NLD heeft,pdd-nos heeft. En zijn sociale onvermogen hierbij om de hoek komt kijken. Hoe is dit bij jullie kinderen?Hoe gaan jullie hier mee om?

  • Sarah

    Hoi,

    Chappy, jij schreef dat het bijna leek alsof jij je kind tekort zou doen omdat het geen ritalin krijgt? Mijn eerste gedachte is dat ik blij voor jullie ben dat het nog niet nodig is om daar naar toe te grijpen. Ik kan niet voor andere praten maar in ons geval was het gewoon een soort laatste redmiddel. En dan moet je weten dat ik een felle tegenstander ben van deze “troep”. Maar de situatie van mijn zoon was op school zo uitzichtloos dat hij er zelf echt onder ging lijden.

    En ik ben het er mee eens dat het een slechte zaak is wanneer het te gemakkelijk wordt voorgeschreven zonder gedegen onderzoek. En ook vind ik dat er op school en thuis een hoop kan worden gedaan zonder direct ritalin te moeten worden voorgeschreven. En wanneer er dus wel van alles is onderzocht en er wordt met medicatie gestart dan blijven er natuurlijk zorgen. Want niemand weet wat de effecten zijn op langere termijn, de bijwerkingen ect. Maar ik voel mij zelf wel een zeer verantwoorde ouder die daar een keuze in heeft gemaakt. En uiteindelijk vind ik het ook maar niets dat hij nu ritalin slikt maar het blijft wel een feit dat hij nu weer gelukkig is en dat school nu weer goed loopt. De vraag blijft voor hoelang….maar dat zie ik dan wel weer. Ik ga er eigenlijk ook vanuit dat ik hem niet jaren ritalin ga geven. Ik denk zelfs dat deze kinderen er voor een deel zelf ook mee om moeten leren gaan en dat ze daar in zullen groeien.

    In iedergeval ben ik blij voor jouw dat jullie niet voor die keuze staan. En er is overigens niets mis mee om tegengas te geven tegen het ritalin gebruik zolang je elkaar maar respecteerd. Want ik snap heel goed waarom er ook veel tegenstanders zijn van ritalin. En die zijn net zo terecht als de mensen die er wel voor kiezen. Mijn opinie is:“Veroordeel elkaar hier niet over maar heb toch respect voor de keuze die je maakt”.

    Groetjes Sarah!

  • Bernadette

    Hoi Seetje ,

    Mijn kind van 16 heeft dus Asperger met adhd kenmerken , een leeftijd waarop hij dus zelf bepaald wat te doen met medicatie .

    Ik ervaar dat hij over het te drukke , impulsieve gedrag wel overheen is gegroeid , wel de tics nog , ook behoorlijk wat smetvrees e.d maar dat hoort denk ik meer bij zijn autistische kant .

    Ook hij werd gepest vanaf kleuterschool tot aan de tweede klas van de middelbare school .

    Hij was een kei in het uitvinden van sluiproutes om de andere voor de gek te houden want anders werd hij weer in elkaar getrimd , drie jaar lang een juf gehad op de basisschool waardoor hij meer op de gang stond als in de klas .

    In groep 8 ging hij steeds meer uit de klas weglopen en omdat ik daar ernstige zorg over had mocht hij van mij niet mee op kamp , ergens in de bossen en weglopen jaja zag het al voor me .

    Juf had toen een strakke aktie gepland hij was leerplichtig en moest dan drie dagen bij de kleutertjes zitten , N en ik vonden dat prima .

    Zij niet en baalde dat wij er niet in trapte , als tegenaktie heeft ze toen een keer in de klas gezegd terwijl mijn kind op de gang stond dat niemand meer op kamp ging dankzij de moeder van ………

    Sociaal/Emotioneel is de lagere schooltijd dus een ramp geweest , mijn ervaring is dat de leerkrachten over het algemeen weinig of niets weten over deze problemen .

    ze telkens maar weer vertellen en adviseren is nu de weg die ik insla en het werkt , de lijntjes strak houden , zorgen dat je een goede band houd met de leiding lever ze info .

    Balans heeft een interesant boek juist voor leerkrachten , hoe om te gaan met adhders en autisten . Sterkte Bernadette

  • nina

    Hoi Annelies

    Ritalin is geen wondermiddel. Er zitten risico's aan en bijwerkingen. Mijn ervaring als Ritalin gebruiker is dat mijn eetlust is weggevallen en als ik vol stress zit ik ga echt vliegen. Aan de andere kant heeft Ritalin mij geholpen mijn leven nu echt goed op te bouwen. Ik ben 40 jaar en heb nog nooit zo goed in mijn vel gezeten. Met die gedachte in mijn achterhoofd zitten mijn kinderen ook aan medicatie. Het leven is gewoon makkelijker. Als adhder is het leven moeilijk als je veel hinder ervaart door concentratiestoornissen en die eeuwige onrust in je donder. Ik herken dat gevoel van bewust onrust stoken. Ik ben er niet gelukkig mee maar weet wel wat er achterzit. Het helpt mij om beter met de kinderen om te gaan als ze overdwars zijn.

    Ik ben een moeder met adhd en 2 van mijn kinderen hebben ook adhd. We slikken allemaal medicijnen. De kinderen concerta en ik Ritalin. Op het moment dat ze niet meer willen slikken stoppen we onmiddelijk. Die keuze laat ik aan henzelf over. Zij kunnen zelf het beste bepalen of ze baat hebben bij medicatie.

    Sta achter je beslissing om wel of niet aan medicatie te beginnen. Informatie inwinnen is altijd goed. De beslissing die je neemt is ook altijd goed want je kan niet weten hoe het gegaan was als je een andere weg had gekozen.

    Hier een dag geen medicijnen is een huis vol bal. Geldt voor zowel mij als de kinderen Ja, in dat opzicht helpen medicijnen mij om de boel te behappen.

    Toch is het belangrijker om je kind te helpen om met zijn adhd om te gaan. Heb je PGB aangevraagd? Daarmee kun je ondersteuning inkopen voor thuis. Het is nu eenmaal zo dat een kind ouders anders ziet dan een vreemde. Die “vreemde” kan je kind meer bijbrengen dan dat jij als ouder kan. Dat heeft niets te maken met jouw manier van opvoeden maar met “vreemde ogen dwingen”.

    Ik heb zeer goede ervaring met externe hulp. Het ontlast de boel thuis. Vergis je niet in kinderen die razensnel doorhebben waar de zwakke plekken van hun ouders zijn. Als jij tijd aan je tweeling besteedt zet de oudste de boel op z'n kop. Dat is jouw bottleneck.

    Je hebt zo wie zo gewoon hartstikke druk met een tweeling van 1,5 en een kind van 10. Heeft een van de kinderen gedragsproblemen dan ontstaan makkelijk problemen. Veel mensen onderschatten dat. Kinderen opvoeden is een zwaar beroep, niet iets wat je tussendoor doet.

    Probeer hulp voor je zoon te krijgen zodat jij tijd hebt voor je tweeling en jezelf. Je zal zien dat het dan beter gaat. Als je zoon adhd heeft dan heb je het gewoon dubbeldruk.

    Medicijnen alleen helpt niet altijd, verandering van gedrag helpt hem beter dan alleen medicijnen. Als ouder krijg je dat vaak niet zelf voor elkaar. Iemand anders kan je daarbij kunnen ondersteunen.

    Groetjes

    Nina

  • Helga

    Ik ga er eigenlijk ook vanuit dat ik hem niet jaren ritalin ga geven. Ik denk zelfs dat deze kinderen er voor een deel zelf ook mee om moeten leren gaan en dat ze daar in zullen groeien.

    Hoi Sarah ik heb een stukje uit jouw topic gecopieerd, omdat ik dat erg dubbel vind.

    Aan de ene kant vind je Ritalin niks, maar je geeft het wél en ziet wel voor hoe lang.

    Ik veroordeel niemand hoor, maar ik snap zo'n keuze dan niet.

    Waarschijnlijk geef je straks in de praktijk wél jaren ritalin en komt er nog allerlei andere medicatie bij, omdat ritalin straks niet meer volstaat.

    Ik ben het geheel met je eens als je schrijft dat deze kinderen er zelf mee om moeten leren gaan, maar dát zal niet lukken zolang ze medicatie krijgen!

    Helga