Hallo allemaal,
Door de verhuisdrukte had ik geen tijd om te komen. Kwam er ook vandaag pas achter dat de boel veranderd is.
Ik zal dan maar ook beginnen met me voor te stellen.
Ik ben dus jacqueline, 29 jaar, gelukkig getrouwd en mama van 2 zoontjes. De jongste is bijna anderhalf en een heerlijk kind. Wel een druktemaker, maar heel anders als zijn grote broer. Grote broer dennis is net 4 en met hem zijn we dus bezig nu omdat wij vermoeden dat hij adhd heeft.
Sinds eind november gaat dennis naar de basisschool. Ik vind het bijna erg dat ik het zeg, maar wat een verademing zeg. Het is nu weer een beetje rustig in huis. Na de slechte ervaring bij de kenningsmakingsgesprekken op een andere school, ben ik tot nu toe tevreden over de huidige school. Het is een katholieke school terwijl wijzelf niet gelovig zijn, maar dat deert me niet. Ikzelf heb ook altijd op een katholieke school gezeten en ik ben er niet slechter van geworden Dennis heeft een meester, ik vind dit wel grappig want naar mijn idee komt dit niet zo heel veel voor bij de kleuterklassen. In eerste instantie heb ik niks gezegt op school, maar de meester weet er nu wel van en tot nu toe gaat hij er goed mee om. Dennis heeft plezier op school en hij doet het ook goed. Die regelmaat doe hem erg goed. Eenmaal thuis is hij meestal nog wel erg moe, maar ook wel iets rustiger.
Inmiddels zijn wij begonnen met videohometraining. Het komt vanuit het riagg maar word gegeven door de thuiszorg hier. Doel is niet kijken wat je fout doet, want dat weet je zelf ook wel, maar kijken wat je goed doet en waarom dat dan komt. Ze is 1x komen filmen en 1x hebben we het besproken dus ik kan er nog niet zoveel over zeggen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een klein beetje mijn twijfels heb of het wel nut zal hebben, maar als we het niet proberen weten we het nooit. Het is iig wel een aardig en leuk mens, dat scheelt alweer Het viel haar iig al op dat ik heel veel kijk naar de kinderen dat is al een groot pluspunt (applaus voor mezelf, hihi).
Het riagg heeft overigens het volgende gezegt: we zien veel kindeigen kenmerken in dennis die sterk neigen naar adhd. Voor mij komt dat eigenlijk neer op: hij heeft adhd, maar is nog te jong om het officieel vast te stellen.
Mijn vader maakte vandeweek weer een opmerking waar ik weer erg kwaad om kan worden. Hij zei dat hij niet geloofde dat dennis adhd heeft want dennis is nu veel en veel rustiger. Grrrr. Ja hij is idd wel rustiger, maar hij gaat ook naar school waardoor hij minder thuis is. En bij thuiskomst is hij vaak heel moe. Maar hij is nog steeds wel heel druk en gillen en stuiteren enzo. Maar ja, mijn vader ziet hem niet zoveel als wij. Maar goed, ik wijs het wel toe aan zijn onwetendheid enzo.
Gister zag ik voor het eerst het programma ‘ehbo:eerste hulp bij opvoeden’. Het was om 9 uur op rtl4, volgens mij is het wekelijks. Ik vond het erg leerzaam om te zien. Voor degenen die het niet kennen: engels programma waarin de ouders problemen hebben met het gedrag van een of meerder kinderen. Er komt dan iemand een week lang in huis vertellen hoe ze het moeten doen. Daarna moeten de ouders het zelf doen en daarna komt diegene weer een week terug geloof ik.
Nou wat een verschil toen die vrouw in huis kwam. Er werd echt een heel strak schema aangehouden: elke dag zelfde tijd opstaan ontbijten, avondeten, in bad en naar bed enz. Ze moesten zich er heel strikt aan houden. Ook moesten ze vertellen aan hun 2,5 jarige peuter waar het om ging, wat er ging gebeuren: je mag nog 2 minuten in bad en dan mag je eruit. Niet luisteren: op de trap en pas terug als je wel kunt luisteren. Dat jochie veranderde volkomen! Er was nu zoveel duidelijkheid voor hem, hij wist gewoon waar hij aan toe was.
Vrouw weg, alles liep weer in het honderd. Pa vond het niet nodig om alles zo strikt te doen, kind weer van slag. Moeder probeerde er wel structuur in te houden en dacht dat dat ook wel aardig lukte, maar dat was absoluut niet zo.
Ik vond het echt superleerzaam. Ik heb dingen gezien waarvan ik dacht: zo ga ik het ook proberen. Wel heel lastig misschien, ook omdat we nog druk zijn in huis en mijn mams die oppast moet ook mee willen werken, maar wel het proberen waard . Ik heb net dennis al verteld dat ik niet meer ga waarschuwen als hij zijn broertje weer eens pijn doet of als hij ja doet terwijl ik nee zeg. Niet luisteren: op de mat in de gang en pas weer terug als hij wel kan luisteren. Gillen en springen dan? nog even iets langer op de mat blijven.
Ben benieuwd hoe het gaat.
Nou dat was wel weer genoeg dacht ik zo he Jullie zijn iig weer helemaal op de hoogte.
groetjes jacqueline