Beetje verdrietig

Mama van 3 boys

28-12-2004 16:10

Na bijna een jaar aan onderzoeken, cursussen en thuisbegeleiding is de diagnose van mijn middelste zoontje net gesteld…ADHD.
Langs een kant wel een opluchting want uiteindelijk waren we voor onszelf wel min of meer overtuigd. Maar nu de diagnose definitief is gevallen, ben ik wel een beetje verdrietig…Maar we kunnen nu eindelijk verder. 5 januari moeten we weer naar de kinderarts en die gaat ritalin voorschrijven. In het begin was ik heel erg tegen, maar na veel lezen en praten hierover denk ik toch dat het voor mijn zoontje en voor onszelf het beste is. Heel het gezin lijdt er tenslotte onder.
Hopelijk kunnen we nu wat meer rust vinden.
Groetjes en alvast aan iedereen,
heel veel geluk, liefde, gezondheid en vooral veel sterkte in 2005!!
Greet

28-12-2004 18:52

Hallo mama (zo zal ik je maar noemen, niet?)
Allereerst welkom op deze pagina.
Toen ik je verhaal las, moest ik meteen weer terug denken aan het gevoel dat me overviel nadat mijn zoon getest werd : ook al weet (vermoed) je vaak al heel lang wat er aan de hand is, toch is en blijft het een klap om het zwart op wit te zien.
Ik herinner het me prima : die krop in m'n keel, die tranen van opluchting van ‘zie je wel???’ maar ook dat gevoel van onzekerheid over de toekomst…
Een ding weet ik zeker : vanaf nu kan er iets gedaan worden aan dat probleem dat jullie gezin zo zwaar valt want eindelijk weet je ook waarom.
Misschien valt er ook een stuk kwaadheid weg omdat je zoontje er niet aan kan doen en omdat hij niet met opzet de boel op z'n kop zette…
Ik hoop dan ook dat de Rilatine zal aanslaan bij je zoontje en bewonder je ervoor er goed over nagedacht te hebben vooraleer je naar dit hulpmiddel grijpt : je weet waaraan je begint en weet wat het beste is voor je kind maar ook voor je gezin.
Ik hoop je nog vaak hier terug te zien want we zijn er voor mekaar als dat nodig is!
Liefs, Greet
franca

29-12-2004 08:41

hallo dames,
Helaas ken ik dat gevoel van verdriet ook. Alleen komt het bij mij nu pas goed omhoog.
Van mijn zoon weet ik sinds twee jaar dat hij ADHD heeft. Op dat moment waren we in een stroomversnelling geraakt omdat het op school ÃƒÂ©cht niet meer ging: kinderarts, testen, sociale vaardgheidstraining ÃƒÂ©n naar een andere school. Dit alles binnen twee maanden tijd. Hij kreeg ritalin voorgeschreven en reageert daar gelukkig goed op. Maar, voornamelijk op school hebben ze daar profijt van, want hij mag 2 x 1 tablet en die zijn om 4 uur echt wel uitgewerkt. Pas over 'n paar maanden kan hij weer bij de kinderarts terecht en ik ga niet uit mezelf meer geven.
Ik zou graag eens willen weten wat er zoal mogelijk is voor deze kinderen, qua hulp dan. Ik voel me soms zo alleen staan. Na de diagnose en de beginfase is er eigenlijk niets gedaan dan regelmatig een herhalingsrecept geven en dat is het: zoek maar uit.
Gelukkig is de school wel fantastisch, daar wordt hij door zijn leerkracht goed begeleid, maar ik kom zelf steeds meer in de knoei met de rest van mijn gezin (ik heb nog twee tienerdochters, met de nodige puberproblemen ÃƒÂ©n een man met een hele drukke baan).
Kan iemand adviseren?
franca
Bernadette

29-12-2004 11:13

Hoi Franca ,
Er zijn zoveel mogelijkheden buiten de psych om , rugzakje , pgb , tog …….
Ritalin is mijn ervaring met mijn kind dat de dosis door de jaren heen verhoogd gaat worden .
School heeft er profijt van zeg je maar jij krijgt met de rebound te maken .
Op zijn minst horen jullie nog door de psych begeleid te worden en zou je dat gevoel van alleen voelen niet mogen hebben .
Met een pgb kun je hulp thuisinhuren en voor je tienerdochters is er ook opvang , de brusjes komen tegenwoordig door alle stichtingen die er zijn ook goed aan bod .
Mijn puberdochter gaat een enkel maal per jaar een dag of meerdere dagen weg waar ze lotgenoten , Brusjes ontmoet .
Geheel gratis verzorgd .
Als je hierover meer wilt weten kun je me mailen , want ik mag hierop deze pagina geen namen noemen .
JE HOEFT JE NIET ALEEN TE VOELEN !!!!!!!! gr Bernadette
Greet

29-12-2004 16:16

Mensenlief,
wat ben ik jaloers op jullie…
Hier in BelgiÃƒÂ« is er NIKS maar dan ook NIKS dat maar enigszins tegemoet komt aan de noden van jongeren met adhd en hun ouders.
Toen drie jaar geleden adhd vastgesteld werd bij onze zoon, stonden we buiten met een attest en een vraag om medicatie en that's it!
Gelukkig was er toen de oudervereniging ‘zit stil’ om het even of die gesponsord wordt door de ‘farmaceutische industrie’ of niet, om ons even op weg te helpen…
Wij moesten zelf een therapeut zoeken om onze zoon te leren leven met zijn ‘handicap’ die hier nog steeds niet erkend is trouwens (pas vanaf september jl een terugbetaling voor Rilatine TOT 17 JAAR!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
We betaalden uit onze eigen zak psychotherapie voor onze zoon (30 Ã¢â€šÂ¬ / week) en ook ik volgde bij dezelfde psychologe enkele sessies om ‘te leren omgaan met…’ weggegooid geld, zo bleek later!
'Zit stil' organiseerde in die tijd een oudercursus voor pubers met adhd (kostprijs 250Ã¢â€šÂ¬ ) waarvoor we ons inschreven maar die, wegens gebrek aan belangstelling (of financiÃƒÂ«le middelen ???) afgelast werd.
De psychotherapie haalde niks uit omdat onze zoon ervan overtuigd is dat hij dit niet nodig heeft en al wat ons rest is de medicatie… vraag me af hoe we het zouden redden zonder! En dat allemaal terwijl je weet dat medicatie alleen ook geen oplossing is!
Wat wij nu doen? Ons blauw betalen aan Concerta en verder knoeien met de pet op… en hopen dat onze zoon OOIT zelf gaat inzien dat hij hulp van buitenaf nodig heeft.
Wij spelen psycholoogje zonder dat we daarvoor bevoegd zijn : hoef ik uit te leggen hoe moeilijk dat is als emoties meespelen?????
Enfin, als ik dit allemaal lees, denk ik dat JULLIE in het paradijs wonen ipv omgekeerd!
BelgiÃƒÂ« mag mss het belastingparadijs bij uitstek zijn, voor de rest komen we hier nog niet aan jullie enkels…
Liefs van Greet (die momenteel wanhopig is omdat blijkt dat er wel degelijk hulp bestaat die hier NIET te vinden is!!!!)
seetje

29-12-2004 17:45

hoi Franca .Ik ben een moeder met een kind dat meerder stoornissen heeft. En ook ik loop te kampen met het gevoel er alleen voor te staan. En niet wetend wat nu te doen. Maar een ding is duidelijk voor mij . Ik ben blij dat ik deze site heb ontdekt. En zo wat helderheid krijg. En een goed gevoel dat mensen je niet alleen maar zien als een overbezorgde moeder met een zeer vervelend kind.Super site. groetjes Seetje
Mama van 3 boys oftewel Cindy

29-12-2004 19:33

Greet, eerst en vooral bedankt voor je lieve bericht. Het doet me goed om te horen er niet alleen voor te staan. Want soms voeld het wel zo. Ik ben een gelukkige Belg die in Nederland woont. En daar ben ik ook heel blij om. Mijn zus (die dus nog steeds in Belgie woont) haar zoontje heeft autisme en staat er versteld van hoeveel hulp en mogelijkheden ik kreeg terwijl de diagnose bij mijn zoontje nog niet eens officieel bekend was. Daar was ik wel heel blij mee. Vanaf de eerste afspraak bij de dokter namen ze ons serieus en is het balletje gelijk aan het rollen gegaan. Nooit hebben ze me hier in de steek gelaten. Mijn zus heeft wel eerst meer dan een jaar op een wachtlijst gestaan voordat er uberhaut iets werd ondernomen. Daarom begrijp ik je frustratie heel erg goed.
Ik ben blij dat ik op deze site terecht ben gekomen en hoop veel kracht te putten uit jullie steun.
Alvast bedankt allemaal!
Groetjes Cindy
P.s.: Misschien een beetje laat, maar ik stel me toch nog even voor.
Ik ben dus Cindy,
bijna 31 jaar en heb 3 zoontjes.
Yannick (bijna 12) Jente (Hij is degene met adhd) en Sem (1,5)
Ik ben getrouwd met Bart en samen wonen we in Vlissingen.
Mijn beroep is gastouder.
Greet

30-12-2004 10:38

oeps… die 30 Ã¢â€šÂ¬/week moest dus ‘per uur’ zijn!
Greet
franca

30-12-2004 18:29

Hoi Seetje,
Je hebt helemaal gelijk! Dankzij deze site word je tenminste nog wat wijzer. Ik heb zelf toch al een aantal heel goede tips gekregen.
Ik ben er dan ook heel blij mee dat ik deze site toevallig gevonden heb, juist op een moment dat ik het echt niet meer zag zitten.
Ergens weet je natuurlijk wel dat je de enige niet bent, maar vind ze maar eens!
groetjes,
en een heel goed 2005 allemaal!!!
Franca
Greet

30-12-2004 19:19

Hey Cindy,
wat leuk nog een Belgische tegen te komen hier : nu zijn we met z'n drieÃƒÂ«n waarvan ik de enige ben die nog in BelgiÃƒÂ« woont.
Marleen woont in Spanje en jij dan in Nederland….Ik ben ook maar een ‘halve Belg’ : mijn vader was Nederlander en op m'n 18de werd ik genaturaliseerd al ben ik hier in BelgiÃƒÂ« geboren en getogen.
Ik had al zo'n vermoeden dat jij ook ‘Vlaamse’ bent : dat merk je meteen aan onze zinsconstructies die natuurlijk vÃƒÂ©ÃƒÂ©l beter zijn dan die van de ‘Hollanders’ ,grapje…
Veel succes met je zoontje en profiteer maar van de faciliteiten die jullie daar aangeboden worden!
Liefs, Greet

Beetje verdrietig

Mama van 3 boys

Greet

franca

Bernadette

Greet

seetje

Mama van 3 boys oftewel Cindy

Greet

franca

Greet