Hallo Allemaal,

Ik ben heel blij dat het bord weer open is, want ik ben voor het ogenblik niet op mijn beste moment en wil dit even kwijt. Ik heb het druk op het werk en thuis en de boel loopt niet zo goed. Kon jullie de laatste tijd ook niet goed volgen. Maar ik maak nu dus maar gauw gebruik van het nieuw geopende bord.

Wat is er nu gebeurd: we hebben de derde diagnose van onze oudste zoon, 6 jaar ondertussen en ik weet echt niet wat ik er nu mee moet doen.

Volgens deze diagnose kunnen ze niet zeggen dat hij ADHD heeft, als reden geven ze dat hij te jong is voor een goeie diagnose. Het ergste van al was wel het staartje aan de diagnose, ze kunnen me ook niet verzekeren dat hij GEEN ADHD heeft. ‘Komt u volgend jaar maar eens terug mevrouw’….

En nu……?

Wat moet ik hier nu mee???

De vorige 2 diagnoses hadden we ene neen en ene ja. Nu ene van ja en neen, dit is gewoon een belachelijke zaak.

Het ergste van al is de reactie van de mensen. Iedereen wil natuurlijk het resultaat weten, vooral op school en nu krijg ik de reacties van: zie je wel dat je overdreef, zie je wel dat het zo erg niet is, zie je wel dat hij gewoon maar druk is,…….

En in mijn binnenste voeg ik er voor mezelf dan aan toe: zie je wel dat je het niet goed aan het doen bent, jouw zoon heeft niets, dat zeggen ze toch, en toch krijg je geen goed resultaat, dus doe jij het toch niet goed…..

Wat doe ik dan niet goed?? Wat doe ik verkeerd?? Wat moet ik nu doen tot volgend jaar?? Wat als hij volgend jaar dan toch een positieve diagnose krijgt? Heb ik dan een jaar verloren? Hij leest nog steeds niet? Hij is niet dom, IQ net 100, waarom leest hij nog niets? Waarom is hij zo druk, zo impulsief…..?

Het ergste van al is dat ik zelf bijna 100% zeker ben van zijn diagnose, maar niemand ziet het gewoonweg! Zijn vader heeft het, hij heeft alle symptomen, en ik moet maar vechten tegen mensen die zeggen van : zie je wel……

Gisteren ben ik wenend naar bed gegaan. Toen zei hij 's avonds tegen mij: Mama, wat moet ik doen om braaf te zijn? Ik wil braaf zijn, maar het lukt niet.

Toen zei ik: je moet proberen stil te zitten op je stoel, niet overal je gedacht op zeggen, zwijgen in de klas enluisteren naar de juf, niet zomaar boos worden….. En toen zei hij: maar iedereen rond mij praat ook en die zitten allemaal in mijn hoofd en dan moet ik ook praten…..

De tranen sprongen in mijn ogen. Dat is toch ADHD! Mijn kind wil braaf zijn, en het lukt hem niet, alles weergalmt in zijn hoofd…. Hoe kan een 6jarige zoiets zeggen!! Vorige week zei hij zelfs: Mama ik ga me dood maken, want ik ben altijd stout!! 6 JAAR!!!!!

Gelukkig kon ik hem vlug mooie dingen zeggen die hij doet en het ging vlug over en toen zei hij dat het maar een grapje was, maar zo'n grapjes maakt een kind van 6 jaar toch niet ??

Wat moet ik hier nu allemaal mee? ‘Deskundigen’ zeggen dat ik maar een jaartje moet wachten, op school zeggen ze dat ik overdrijf en familie vind mij ook maar overdrijven…. Overdrijf ik misschien wel echt??

We passen alle mogelijke truukjes toe, het ging de laatste tijd zelfs tamelijk goed, hij doet het buiten het lezen tamelijk goed op school, thuis is hij ook wel vaak lief en verantwoordelijk, maar ik bekijk alles vanuit het standpunt dat hij ADHD heeft, want voor een niet ADHD kind vind ik het dan eigenlijk maar een grote puinhoop. En vooral die commentaren van hem over het stoutzijn, daar weet ik geen weg mee.

Het is mijn beste moment niet… Bedankt om dit te lezen toch…

Marleen.